Seorang prof telah menaiki sebuah sampan untuk meyeberang sungai dan dia telah menaiki sebuah sampan dengan seorang lelaki tua…semasa dalam perjalanan ke seberang prof telah bersembang kepada lelaki tua itu :
Prof : ... pakcik tidak penat ke keje macam ni, iye la pakcikkan dah tua?
Pendayung sampan: biasa la encik nak cari makan, lagipun ni aje yang pakcik mampu buat untuk sara hidup pakcik ni, simpanan pun tak ada, kais pagi makan pagi, kais petang makan petang encik..
Prof : pakcik tau tak yang pakcik telah rugi 30% dalam hidup pakcik
Pendayung sampan : iye ker encik??tp kenapa pulak??
Prof : iye la… pakcik telah merugikan masa zaman muda pakcik dulu.,sepatutnya pakcik dah mempunyai simpanan yang cukup untuk hari tua pakcik ..tengok sekarang walaupun pakcik telah tua namun terpaksa kerja lagi…urmm….pakcik boleh membaca tak?
Pendayung sampan : pakcik ni sekolah pun tak, nak,mane la reti membaca encik…
Prof : pakcik rugi lagi 20% dalam hidup pakcik sebab tidak pandai membaca…urmm…menulis pakcik pandai?
Pendayung sampan : membaca pun pakcik tak reti inikan lagi menulis..
Prof : lagi 20% pakcik rugi dalam hidup ni sebab pakcik tak reti menulis.
Dengan secara tidak disengajakan sampan yang dinaiki mereka terbalik ditengah2 sungai itu....
Pendayung sampan: encik boleh berenang tak??
Prof : tidak… saya tidak pandai berenang
Pendayung sampan : encik tau tak yang encik telah kerugian 100% dalam hidup encik hanya kerana tidak pandai berenang.
Moral :*jgn pandang org hina walaupun dia tidak seberapa,kerna setiap makluk mempunyai keistimewaan masing2*sekian..:)
0 orang berani komen:
Catat Ulasan